Przebaczenie zdrady nie prowadzi automatycznie do anulowania możliwości orzeczenia z tego powodu wyłącznej winy za rozwód małżonka, który zdradził. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie nadaje bowiem faktowi przebaczenia charakteru okoliczności wyłączającej możność powoływania się na cudzołóstwo jako na przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego, jeżeli rzeczywiście przyczyniło się ono do tego rozkładu. Ponadto, przebaczenie małżonkowi zdrady następuje co do zasady pod warunkiem poprawy. Jeżeli zatem zdrada czy też jej pozory występowały nadal, to należy ocenić według konkretnych okoliczności, czy odnowione nową krzywdą poczucie dawnej krzywdy nie było współprzyczyną rozkładu. Nie można bowiem traktować wybaczonej krzywdy jako już zawsze nieistotnej. Wobec powyższego, zdrada może być podstawą udzielenia rozwodu bez względu na czas, kiedy do niej doszło, o ile była ona przyczyną lub choćby jedną z przyczyn rozkładu pożycia małżonków. Jednakże, brak podstaw do obciążenia małżonka współwiną rozkładu za rozwód z powodu zdrady, która miała miejsce przed kilkunastu laty, jeżeli współmałżonek przez kilkanaście lat kontynuował pożycie, wiedząc od początku o tej zdradzie. W takiej bowiem sytuacji zachodzi oczywisty brak związku przyczynowego między przypisanym pozwanej naruszeniem obowiązków małżeńskich a rozkładem pożycia.